0
E B7 E B7 1. On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt. E B7 C B7 E On im dodawał pieśnią sił, śpiewał, że blisko już świt. Świec tysiące palili mu, znad głów unosił się dym. Śpiewał, że czas by runął mur, oni śpiewali wraz z nim. Chorus: B7 E Wyrwij murom zęby krat, B7 E Zerwij kajdany połam bat, E A B7 E А mury runą, runą, runą i pogrzebią stary świat! 2. Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów. Niosła ze sobą starą treść, dreszcze na wskroś serc i dusz. Śpiewali więc, klaskali w rytm, jak wystrzał poklask ich brzmiał. I ciążył łańcuch, zwlekał świt, on wciąż śpiewał i grał. Chorus 3. Aż zobaczyli ilu ich, poczuli siłę i czas. I z pieśnią, że już blisko świt szli ulicami miast. Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam! Kto sam ten nasz największy wróg! A śpiewak także był sam. Chorus: Patrzył na równy tłumów marsz, Milczał wsłuchany w kroków huk, А mury rosły, rosły, rosły, łańcuch kołysał się u nóg.
